Όλοι μας πολλές φορές έχουμε σκεφτεί ότι, όταν η ασθένεια «χτυπάει την πόρτα μας», συμβαίνει κάτι καταστροφικό για εμάς, το σώμα μας και τους γύρω μας. Στην πραγματικότητα η σωματική διαταραχή που αντιμετωπίζουμε, είναι μια ευκαιρία για να διερευνήσουμε πιο βαθιά την συναισθηματική μας κατάσταση, τις σκέψεις μας και τη συμπεριφορά μας, προκειμένου να διαπιστώσουμε πώς μπορούμε να επαναφέρουμε τη φυσική αρμονία και ισορροπία.
Το σώμα, μέσω της ασθένειας, επικοινωνεί μαζί μας. Το σώμα και οι σωματικές ασθένειες καθρεφτίζουν τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα και τις πεποιθήσεις μας. Μάς στέλνουν διαρκώς μηνύματα, τα οποία, όσο τα αγνοούμε, τόσο πιο έντονα και συχνά επαναλαμβάνονται.
Οι περισσότερες ασθένειες προκαλούνται λόγω των εσωτερικών συγκρούσεων και γενικά των αρνητικών συναισθημάτων που βιώνουμε για έντονα και παρατεταμένα χρονικά διαστήματα, όπως άγχος, φόβος, θυμός, οργή, γκρίνια, ενοχή, θλίψη, εγωισμός, ζήλια. Επίσης, μπορεί κάποιος να εκτεθεί σε κάποια μεταδοτική ασθένεια ή να προσβληθεί από μια σοβαρή ασθένεια που έπασχε ένας γονιός ή κάποιος άλλος συγγενής (γιατί πιστεύει βαθιά μέσα του και έχει μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι αυτό είναι αναπόφευκτο ή πάρα πολύ πιθανό). Επιπλέον, κάποιος ασθενεί επειδή είτε βιώνει κάτι που δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει με τον τρόπο που θα ήθελε, είτε δεν επιτρέπει στον εαυτό του να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί, οπότε ο οργανισμός του βρίσκει τη «λύση» της ασθένειας. Ακόμη, μια ασθένεια ενδέχεται να λειτουργήσει ως ένας τρόπος να ζητήσουμε αγάπη, φροντίδα, προσοχή ή να απαλλαγούμε από τις ευθύνες που μας επιφορτίζουν.
Όπως είναι φανερό, οι ασθένειες, οι σωματικές δυσλειτουργίες και τα συμπτώματα σχετίζονται και αλληλεπιδρούν άμεσα με το συναισθηματικό, το νοητικό και το ψυχολογικό μας υπόβαθρο.
Αν δεν αναγνωρίσουμε και θεραπεύσουμε τα εσωτερικά μας τραύματα, όποια θεραπεία κι αν ακολουθούμε θα έχει βραχυπρόθεσμη επίδραση στον οργανισμό μας και η ασθένεια θα επανεμφανιστεί την επόμενη φορά που θα βιώνουμε μία φορτισμένη ή στρεσαρισμένη περίοδο στη ζωή μας.
Ως ενήλικες, έχουμε μάθει να φυλακίζουμε μέσα μας το φόβο, το θυμό και κάθε αρνητικό συναίσθημα που μας κατακλύζει, εμποδίζοντάς τα να εκφραστούν και μπλοκάροντάς την ενέργειά τους στον οργανισμό μας ˙ η παραμονή της ενέργειας αυτής έχει ζημιογόνες συνέπειες για το σώμα μας. Και όσο τα συναισθήματα, οι ανάγκες, οι επιθυμίες καταπιέζονται και δεν εκφράζονται, τόσο πιο πιθανό είναι να βρουν τελικά διέξοδο και να εκδηλωθούν με τη μορφή σωματικής ή ψυχικής ασθένειας.
Θα μπορούσαμε, επομένως, να θεωρήσουμε την ασθένεια σαν ένα δώρο που μας προσφέρεται προκειμένου να έρθουμε πιο κοντά στην ψυχή μας, αναγνωρίζοντας τι μας συμβαίνει και πώς μπορούμε να το διορθώσουμε. Η αυτοπαρατήρηση θα μας βοηθήσει να γίνουμε πιο συνειδητοί, ακούγοντας τι συμβαίνει στο σώμα μας, παρατηρώντας πότε εμφανίζονται τα σωματικά συμπτώματα, τι έχει προηγηθεί στη ζωή μας, πώς αντιδράσαμε, ποια συναισθήματα «πνίξαμε», ποιες ανάγκες έχουν μείνει ανικανοποίητες. Έτσι, θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας να αυτοθεραπευτεί, πραγματικά και σε βάθος.