Όσο δύσκολη κι αν είναι η απώλεια του ενός γονέα (είτε λόγω θανάτου, είτε λόγω διαζυγίου) για το οικογενειακό πλαίσιο, αργά ή γρήγορα θα έρθει η προσαρμογή στα νέα δεδομένα και όλα τα μέλη της οικογένειας θα ξαναμπούν στους ρυθμούς της καθημερινής τους ρουτίνας. Έτσι, το πιο πιθανό είναι ο γονέας αυτός να αναζητήσει τη συντροφιά ενός άλλου προσώπου για να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες. Το ερώτημα όμως είναι: πρέπει να γνωρίσουν τα παιδιά το νέο σύντροφο, κι αν ναι σε ποιες περιπτώσεις και με ποιο τρόπο;
Αν τα παιδιά είναι μεγαλύτερης ηλικίας, θα υπάρξει μεγαλύτερη κατανόηση για τις ανάγκες του γονέα τους. Θα προσπαθήσουν να αποδεχθούν το νέο σύντροφο με μεγαλύτερη ωριμότητα, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να τον δουν ως το δικό τους εκλιπόντα γονέα, δηλαδή ποτέ δεν θα τον αντικαταστήσει.
Αν διανύουν τα χρόνια της εφηβείας, ενδεχομένως να υπάρξει μεγαλύτερη αντίδραση, η οποία όμως είναι φυσιολογική για την ηλικία τους. Ίσως να θέλουν να αποστασιοποιηθούν, να κλειστούν στον εαυτό τους. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στον τρόπο που θα εισαχθεί αυτό το νέο πρόσωπο στη ζωή τους. Ο γονέας πρέπει να συζητάει συνεχώς με τα παιδιά προκειμένου να μπορούν να εκφράσουν ελεύθερα τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους για το νέο σύντροφο. Σεβαστείτε τις ανάγκες τους αλλά μην παραμελείτε και τις δικές σας ανάγκες για στήριξη και συντροφικότητα.
Ακόμα μεγαλύτερη προσοχή είναι απαραίτητη στην περίπτωση που τα παιδιά είναι μικρά. Με την εισαγωγή ενός νέου προσώπου στη ζωή του γονέα μπορεί να νιώσουν παραμελημένα γιατί δεν θα είναι πια – όπως πιστεύουν – το επίκεντρο της προσοχής του μπαμπά ή της μαμάς. Από την άλλη, μπορεί να θεωρήσουν το νέο σύντροφο ως δεδομένο και να δεθούν μαζί του, κι έτσι μια ενδεχόμενη απώλεια που να οφείλεται σε χωρισμό να τους στοιχίσει πολύ.
Γι’ αυτό κατά την επιλογή του νέου συντρόφου είναι απαραίτητο ο επιζών γονέας να βλέπει στο πρόσωπο αυτού έναν πατέρα ή μια μητέρα που θα αποδεχθεί τα παιδιά του και θα τα μεγαλώσει σαν να είναι δικά του, αν η σχέση είναι σοβαρή. Αν δεν είναι, καλό είναι να μην υπάρξει καμία γνωριμία με τα παιδιά.
Αν αποφασίσετε να ξαναπαντρευτείτε, καλό είναι να έχετε συζητήσει και συμφωνήσει με το σύντροφό σας για τις υποχρεώσεις που έχετε απέναντι στα παιδιά σας αλλά και να τον ενημερώσετε για τις ιδιαιτερότητες και την ανατροφή τους. Όσον αφορά τα παιδιά, είναι καλό να συζητήσετε μαζί τους για την πρόθεσή σας να ξαναφτιάξετε τη ζωή σας, διαβεβαιώνοντάς τα πως η αγάπη και το ενδιαφέρον σας γι’ αυτά δεν πρόκειται να αλλάξουν. Η γνωριμία των παιδιών με το σύντροφο θα πρέπει να είναι σταδιακή, ξεκινώντας με ορισμένες κοινές δραστηριότητες ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έτσι ώστε να συνηθίσουν στην παρουσία του νέου αυτού προσώπου. Επίσης, δεν είναι απαραίτητο τα παιδιά να αποκαλούν το νέο σας σύντροφο «μπαμπά» ή «μαμά» αντίστοιχα. Τέλος, αποφύγετε να συγκρίνετε το νέο σύντροφο με τον βιολογικό γονιό των παιδιών σας, γιατί αυτό θα προκαλέσει δυσάρεστα συναισθήματα σε όλα τα μέλη της οικογένειας (της παλιάς και της νέας).
Οι παραπάνω συμβουλές είναι ορισμένα βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε, προκειμένου να καταστεί όσο το δυνατόν πιο ομαλή η μετάβαση στη νέα οικογένεια. Οι ανάγκες και οι απαιτήσεις διαφέρουν από άτομο σε άτομο και από οικογένεια σε οικογένεια ∙ γι αυτό το λόγο, καλείστε να προσαρμόσετε τους χειρισμούς σας σε αυτές τις ιδιαιτερότητες. Ο ψυχισμός των παιδιών έχει πληγωθεί με την προηγούμενη απώλεια γι’ αυτό και η απόφασή σας να ξαναπαντρευτείτε πρέπει να είναι πολύ προσεκτική. Να θυμάστε πάντα ότι προτεραιότητα έχουν τα παιδιά και η συναισθηματική τους σταθερότητα. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσετε να πετύχετε τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που εμπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη μέσα στη «νέα» οικογένεια.